Coordinador parental: escrito ao Presidente do Parlamento de Galiza

As entidades A.C. Fuco Buxán, Adavas Baixo Miño, Asociación Galega contra o Maltrato a Menores, Asociación de Profesionais dos CIM, Asociación Rede de Mulleres Veciñais contra os Malos Tratos de Vigo, Marcha Mundial das Mulleres, Observatorio das Mariñas pola Igualdade e Sindicato Labrego Galego dirixen ao Presidente do Parlamento de Galiza o seguinte escrito en relación co debate que terá lugar o vindeiro día 23 sobre a institución da figura do Coordinador Parental en Galiza:

 

As entidades abaixo asinantes manifestamos o noso rexeitamento á implantación en Galiza da figura do coordinador parental que vai ser obxecto de debate no Parlamento de Galicia, polos motivos que pasamos a detallar:
1º A figura do Coordinador parental foi creada pola Fundación Filia e posta en práctica por primeira vez no estado español en Cataluña, nun proxecto piloto de seis meses de duración que afectou a unha mostra de casos mínima. A motivación que plantexaba a Fundación para a súa implantación era por unha parte a redución de gastos procesais, pero fundamentalmente centrábase en resolver a suposta problemática do maltrato emocional causado por manipulación dos proxenitores-as cara aos fillos e fillas. Foi creada, pois, baixo os presupostos e métodos da suposta síndrome de alienación parental, tantas veces rexeitada polo Consello Xeral do Poder Xudicial e, a día de hoxe, sen a máis mínima credibilidade no ámbito científico internacional.
Durante a realización do proxecto piloto estableceuse a xurisprudencia que agora empregan os promotores como base xustificativa, que procede principalmente dun poñente da AP de Barcelona.
Non podemos deixar de salientar que o máster na URJC, en convenio con Fundación Filia e con profesorado activamente defensor da teoría ssap e das denuncias falsas en contextos de violencia de xénero e maltrato infantil, foi denunciado ante o Observatorio da Violencia de Xénero (estatal) tanto por ser contrario aos dereitos das vítimas de violencia de xénero e pormover unha ideoloxía misóxina como por alentar prácticas que non se asentan en teorías científicas e que as máis importantes entidades en materia de saúde mental veñen rexeitando de xeito reiterado. A existencia desta denuncia supuxo a suspensión do máster, que contaba entre o profesorado con históricos da ssap no Estado Español como Tejedor Huerta, Aguilar Cuenca ou Serrano.
No caso de Galicia, o executivo fai público ademais que a creación da figura do coordinador parental se realizaría en colaboración cunha das autoras galegas mais prolíficas arredor da suposta síndrome de alienación parental (tamén chamada interferencias parentais, entre outros sinónimos) e a súa vertente “terapéutica”.
2º O coordinador parental non entende aos nenos e nenas como suxeitos que deben ser escoitados e cuxa vontade debe ser tida en conta. Non se contempla a necesidade de atender ao que o neno ou nena manifesta cando rexeita o contacto cun proxenitor. É un mero vixilante de cumprimento de sentencias relativas aos réximes de visitas e custodia con potestade para axilizar trámites e propoñer medidas.
Neste senso, como entidades preocupadas polo cumprimento dos dereitos das vítimas menores de idade, lembramos que a Convención dos Dereitos do Neno e da Nena recoñece o dereito a manter contacto con ambos proxenitores e cos familiares, agás que sexa contrario ao interese superior do neno ou nena, para o cal debería ser escoitado-a e tido-a en conta. Este dereito non pode ser convertido nunha obriga de contacto e/ou vinculación, especialmente cando o neno ou nena manifeste sentimentos de temor ou rexeitamento cara ese proxenitor ou familiar.

3º O coordinador parental aséntase nunha ideoloxía misóxina que nega a realidade da violencia de xénero, o maltrato infantil e a violencia sexual. No seu lugar, os seus defensores promoven a idea da denuncia falsa como gran problema do que denominan “divorcios conflictivos”. É polo tanto, unha figura que vai danar profundamente ás vítimas que se atopan en procedementos civís sobre réxime de visitas ou custodia. Lembramos, asemade, que a teoría sobre a denuncia falsa é identificada polas asociacións de loita contra a violencia de xénero e o maltrato infantil, pero tamén de institucións estatais e internacionais, como potencialmente perigosas para as vítimas (CEDAW de NNUU, CXPX, Fiscalía de Violencia de Xénero, entre outras).
4º As asociacións levamos reclamando dende hai anos máis e mellores medios para o enxuizamento dos delitos cometidos contra mulleres, nenos e nenas, tendo en conta que principalmente estes se producen no ámbito máis próximo. A resposta da administración foi sempre a carencia de recursos económicos para levar a cabo melloras, explicación que neste momento non tería cabida, se temos en conta a asignación coa que o Pacto de Estado acaba de dotar o investimento autonómico neste eido.
Especialmente no tocante á proba testifical da vítima -e en concreto a vítima menor de idade- tense solicitado formación específica que debería mellorar a competencia das institucións á hora de recoller e avaliar o testemuño. Ao mesmo tempo debería dirixirse tamén a evitar a aplicación por parte de equipos psicosociais e forenses, así como dos tribunais, da ideoloxía que propugnan os defensores da suposta síndrome de alienación parental, polos motivos expresados máis arriba, dada a repercusión negativa que ten para as vítimas.
As asociacións recordamos que dende as institucións europeas vense esixindo unha xustiza adaptada ás vítimas e en especial, unha xustiza adaptada á infancia, tanto no eido civil como penal. Entre estas medidas para facer menos impactante o paso polo procedemento xudicial tense solicitado a creación de salas de espera e accesos específicos para as vítimas, coa fin de evitar a confrontación co agresor, evitar os períodos de espera para testificar para que o paso do tempo non dane a capacidade da vítima para recuperar o recordo da maneira máis detallada. Solicitábase tamén a instalación de cámaras Gessell que permitirían, aplicando os protocolos pertinentes, realizar a exploración xudicial dos nenos e nenas vítimas e testigos nun único acto con todas as garantías para a vítima e para o reo. A día de hoxe, a pesar do baixo custo deste tipo de instalacións e de terse facilitado información técnica sobre as características destas salas, segue sen haber ningunha en territorio galego.
É preciso ter en conta que todas estas medidas non so actuarían no senso de evitar a vitimización secundaria, senón que repercutirían moi positivamente na calidade do procedemento que, como tal, depende da existencia de proba incriminatoria. O testemuño da vítima, e principalmente dos nenos e nenas, non se pode garantir nas condicións materiais, temporais e profesionais actuais, pois non responden ás súas necesidades especiais e individuais.
5º Nestas condicións non é de extrañar que as cifras de sobresementos neste tipo de delitos continúen a ser excepcionalmente altas, como ben sinala o informe de Save the Children, “Ojos que no quieren ver”, segundo o cal o 70% das denuncias de abuso sexual infantil non chegan a xuízo.

6º Neste contexto nada facilitador do enxuizamento de delitos no contexto da violencia de xénero e do maltrato infantil, o Parlamento de Galicia estuda a implantación da figura do coordinador parental, que bebe da ideoloxía da denuncia falsa (as estatísticas anuais da Fiscalía indican que a porcentaxe é moi inferior á existente noutros delitos: 0,01%) e a manipulación dos fillos e fillas por parte das nais (co evidente sesgo de xénero e que, a pesar dos intentos reiterados dos defensores da ssap non é aceptado pola OMS e pola APA como trastorno mental, que sería o único que motivaría medidas urxentes e drásticas como as que describe a terapia da ameaza), colocando ás vítimas no maior dos desamparos.
7º Despois de ter tentado infrutuosamente a aprobación dunha lei de corresponsabilidade parental, por ILP da Asociación Galega de Pais e Nais Separados de Galicia, o parlamento inicia agora o debate para a creación desta figura. A ILP non foi posible levala adiante por falta de competencia da Comunidade Autónoma. A figura do coordinador parental non pode ser introducida sen establecer normativamente as súas funcións, formación, competencias, deberes, principios, etc. Igual que sucedeu no caso da ILP de corresponsabilidade parental, existe neste caso unha situación de falla de competencia.
Opoñémonos pois á creación desta figura, por considerar:
– Que é contraria á lexislación internacional de infancia que fala dunha administración e unha xustiza adaptadas á infancia, que respecten a vontade dos nenos e nenas, promovan o seu dereito a expresarse e que a súa opinión sexa tida en conta e defendan a consideración do neno e da nena como suxeitos de dereito, non como meros obxectos que son entregados e recollidos.
-Inutiliza o Pacto de Estado de loita contra a violencia de xénero, que promove o recoñecemento das vítimas en todos os ámbitos, pois a función do coordinador diminúe a capacidade de acción da vítima non visible para o sistema penal.
– Chega nun momento no que as características e medios do procedemento penal continúan a ser insuficientes, o que dá lugar a un índice de sobresementos moi elevado que deixa fóra da protección a unha porcentaxe moi elevada de vítimas.
– Continúa a haber unha falla de competencia do Parlamento de Galicia para lexislar sobre cuestións civís, como sucedeu no caso da ILP de corresponsabilidade parental.
– Supoñería indirectamente un pacto coa ideoloxía de Fundación Filia, tendo en conta que a formación é impartida pola entidade, dado que posúe a marca rexistrada do coordinador parental.
Non podemos esquecer a histórica condena ao estado español por parte de Nación Unidas no caso González Carreño, por mor do asasinato da filla da denunciante, de sete anos, durante o réxime de visitas, nin a sempre crecente lista de nenos e nenas que son asasinados durante o tempo de visitas ou custodia que un tribunal lle concedeu ao proxenitor, a pesar das negativas do neno ou nena e das peticións de protección realizadas.

Polo tanto, en base a todo o manifestado SOLICITAMOS:
1. A paralización do debate sobre implantación do coordinador parental en Galiza.
2. Que o Parlamento destine esforzos económicos e organizativos á mellora dos medios materiais e técnicos relacionados con violencia de xénero, maltrato e abuso sexual infantís e participación de nenos, nenas e adolescentes en procedementos civís.
3. Que o Parlamento se propoña planificar as políticas de igualdade para a protección da imaxe e o honor das vítimas, tan cuestionada nos últimos tempos.
4. Que o Parlamento de Galicia elabore un pacto que debería ser asinado por todas as forzas representadas que blinde a posibilidade da entrada en debate de calquera proposta que poña en dúbida a imaxe e integridade –en senso amplo- das vítimas.
5. Que o Parlamento de Galicia faga aplicable normativa e orzamentariamente o artigo 12 da Convención dos Dereitos do Neno e da Nena que obriga ás administración a dar cabida en condicións adecuadas ao dereito do neno e da nena a que se escoite a súa vontade e se teña en conta en todos aqueles aspectos que teñen relación coa súa vida, artigo que se expón polo miúdo na Observación Xeral 12 do Comité de Dereitos da Infancia de NNUU. Deberase facer efectivo este dereito tanto no ámbito penal como civil, como nas actuacións doutras administracións públicas.
Atentamente:
Santiago de Compostela, a 17 de xaneiro de 2019
SR. PRESIDENTE DO PARLAMENTO DE GALICIA

 

ENTIDADES PARTICIPANTES: A.C. Fuco Buxán, Adavas Baixo Miño, Asociación Galega contra o Maltrato a Menores, Asociación de Profesionais dos CIM, Asociación Rede de Mulleres Veciñais contra os Malos Tratos de Vigo, Marcha Mundial das Mulleres, Observatorio das Mariñas pola Igualdade e Sindicato Labrego Galego

ALERTA COORDINADOR PARENTAL

Estimadas compañeras:

Os mandamos una alerta por la próxima introducción en todas las Comunidades Autónomas con competencia en justicia del coordinador parental.

Se trata de una figura que intervendría como “mediador” (con todas las comillas que deba llevar este término en el contexto de divorcio cuando existe negativa por parte de los hijos e hijas a mantener contacto con uno de los progenitores) en divorcios de “alta conflictividad”. Como hemos visto en el caso de Cataluña, no se establece un marco normativo específico para esta figura, que dependería, ya sea por creación de plazas públicas  o por subcontratación, del departamento de justicia de la Comunidad Autónoma. Esto significa que, de ser llevado a los parlamentos respectivos, el trámite parlamentario sería escueto, por lo que creemos necesario anticiparse, mostrando una respuesta fuerte y coordinada que llegue a los parlamentos, a los medios de comunicación, al ámbito académico y movilice a la sociedad civil.

El Coordinador parental se aplicó en aquellos países donde se normalizó la utilización del ssap -supuesto síndrome de alienación parental- y las leyes de corresponsabilidad parental -custodia compartida: EEUU, Canadá, Argentina, Australia. Se abre paso ahora en el estado español, en Suecia e Italia, al menos. Es decir, se trata de la última presentación de la ya antigua intención de desacreditar el testimonio de las víctimas y anteponer sobre otras cuestiones (incluso la integridad de los niños y niñas) el derecho paterno sobre la prole.

A continuación describimos la cronología del coordinador parental en el estado español:

En 2015 se crea en Cataluña un proyecto piloto por propuesta de la Fundación Filia, que ya venía desde 2011 introduciendo la idea de la mediación en lo que ellos llaman “divorcios de alta conflictividad” y que las asociaciones de derechos de infancia y de lucha contra la violencia de género sabemos que oculta a menudo situaciones de maltrato que, o bien no se denunciaron o fueron sobreseídas sin llegar a juicio.

http://noticias.juridicas.com/actualidad/noticias/9175-cataluna-ensayara-la-figura-del-coordinador-parental-en-casos-de-divorcio-de-039;alta-conflictividad039;/

Se crea para asegurar la ejecución de sentencias civiles de visitas y custodia, pero en ningún momento se recoge la necesidad de conocer el porqué de que un niño o niña (como caso individual, no colectivo) presente rechazo al contacto con un progenitor-a, se da por sentado que se debe a la manipulación por parte de miembros de la familia (que se consideraría maltrato infantil, lo cual justifica que se adopten medidas inmediatas y drásticas).

No se hace salvedad en caso de violencia (en la memoria del proyecto piloto del partido judicial de Sabadell, anterior a 2015, se observan casos de mediación donde figura una denuncia de violencia de género donde el hijo-a no quiere tener contacto con el progenitor).

El proyecto se realiza a través de la coordinación de Fundación Filia con el Centre de Mediació de Dret Privat de la Generalitat de Catalunya, que depende del Departament de Justicia, y en concreto lo dirigen Ansel Guillamat e Isabel Serna.

Algo que ya nos llamó la atención entonces es que no se encuentra regulado por ningún decreto o normativa, se basan, por lo que hemos visto, en un artículo bastante genérico  de la Ley Orgánica 1/1996 de protección jurídica del menor, reflejado en el artículo 236-3 del Código Civil de Cataluña –cada Comunidad Autónoma tendrá su correspondiente Ley de infancia o de familia donde aparezca algún artículo similar, sabemos que Galicia lo tiene-, donde se recoge que la autoridad judicial puede disponer la designación de un profesional que intervenga en casos conflictivos con el fin de evitar perjuicios a los hijos menores.

Se ampara también en jurisprudencia (varias sentencias de un magistrado de la AP de Barcelona, Pascual Ortuño, y en una sentencia del TSJ de Cataluña (11/2015) siendo ponente Valls Gombau.

Hacemos un pequeño alto para hablar de la Fundación Filia, sobre cuyo nombre se podría hacer algún comentario también, cuya ideología misógina y negacionista del maltrato infantil y la violencia de género salta a la vista a través de sus comparecencias en prensa y en espacios públicos. Filia se crea en 2011 con el objetivo casi exclusivo de crear el coordinador parental para intervenir en lo que la entidad llama elevadísima epidemiología –sin concretar la procedencia de sus daros- de maltrato emocional por manipulación por parte de uno de los progenitores para evitar el contacto de los hijos e hijas con el otro –utilizamos el genérico pero no podemos ignorar que existe un marcado sesgo de género en esta ideología. Es, de hecho, la más básica formulación del ssap.

Aunque no se publica el nombre de los socios fundadores de  la entidad, existe una estrecha colaboración de Filia con históricos defensores de la ideología ssap en el estado español, entre ellos el portavoz de Vox en Andalucía, el ex juez Serrano.

Por otra parte, hemos visto que Fundación Filia ha registrado el coordinador parental en la oficina de marcas y patentes. También que ofrece formación a través de un convenio con la Universidad Rey Juan Carlos, la Universidad a Distancia de Madrid y la Universidad Católica de Murcia. Este verano salieron los primeros titulados en el máster.

https://www.fundacionfilia.org/2018/06/25/la-primera-promocion-de-coordinadores-parentales-se-gradua-el-proximo-30-de-junio-en-madrid/

Los profesores del máster son propuestos por Fundación Filia: la presidenta de la propia fundación, Lucía del Prado, Serrano, Tejedor Huerta, Aguilar Cuenca, …

https://coordinadorparental.org/course/formadores.php

https://diario16.com/la-universidad-rey-juan-carlos-mantiene-una-fundacion-negacionista-la-violencia-machista-al-frente-curso-coordinacion-parental/

 

 El 30 de octubre pasado la presidenta de Fundación Filia compareció en la Comisión de derechos de la infancia y adolescencia del Congreso para hablar de nuevo de la supuesta problemática de la alta conflictividad en los divorcios, pasando por encima de las víctimas de violencia de género y de maltrato infantil que permanecen invisibles para el sistema y haciendo hincapié en cómo, según su parecer, esta conflictividad repercutiría en el bienestar de los hijos e hijas. Por esta comparecencia recibió duras críticas por parte de las asociaciones y algunas parlamentarias.

En noviembre la Ministra de Justicia instó a las CCAA con competencias en el área de Justicia a estudiar la implantación del coordinador parental.

https://www.lavanguardia.com/vida/20181003/452162938291/justicia-propone-a-las-ccaa-un-coordinador-de-parentalidad-para-mediar-en-casos-de-conflicto-entre-padres.html

En Galicia, el Conselleiro de Vicepresidencia  ya hizo pública su intención de introducirlo. En este caso sería coordinado por Dolores Seijo, una de las principales formadoras en la teoría del ssap en Galicia. En este artículo se recogen nombres de profesionales del derecho y de la psicología que llevan años haciendo apología de esta ideología, entre los que figura Seijo.

http://www.lexfamily.eu/realidad-del-pretendido-sindrome-de-alienacion-parental-sap-respaldo-judicial-y-tecnico/

En la página de asemip (asociación española multidisciplinar de investigación sobre interferencias parentales), se pueden encontrar publicaciones de Seijo.  Asemip, además de defender el ssap, bajo una denominación ligeramente diferente, también propone el coordinador parental.

http://www.asemip.org/es/coordinacion-de-parentalidad#.XDlFE9JKiiQ

Son los mismos autores que, como vienen haciendo desde la invención del ssap, han creado una nueva herramienta menos impopular. El problema es que están siendo capaces de introducirla como parte de las políticas de lucha contra la violencia en la infancia, cuando lo que hará el coordinador será amordazar de forma definitiva a las víctimas y a sus madres.

Además en junio (sesión del día 26) el grupo socialista introdujo varias preguntas y una Propuesta no de Ley en el Parlamento de Galicia a favor del coordinador parental.

Éste sería un resumen del asunto. Más allá de la preocupación que supone el avance de la ideología ssap y las consecuencias que tiene para los niños y niñas, pues en base a ella se adoptan resoluciones tremendamente agresivas e impactantes, nos parece grave lo que a priori parece la creación de un monopolio en la formación de estos profesionales: se hace el máster, cuya matrícula es cuantiosa según nos informaron profesionales del ramo; en tres universidades pero organizado por Filia y con los profesionales de Filia, que parten de un planteamiento ideológico muy concreto; se crea una bolsa de profesionales con esa formación y en unos meses se anuncia la creación de la figura en las CCAA.

Lo que no acaba de ser transparente es el formato que se le está dando, de quién depende: son independientes y los llama la Dirección General de Justicia o se crean plazas públicas?

Enviamos adjuntos algunos documentos, por si son de vuestro interés.

Pedimos difusión y vuestra colaboración. Es necesario mantener el pulso y mostrarnos fuertes y unidas en estas primeras batallas que nos traerá el nuevo marco político.

A 13 de enero de 2019

AGAMME (Asociación Galega contra o Maltrato a Menores)

Red internacional Fight4child

AGAMME celebra o vindeiro venres 23 de novembro as VI Xornadas, que terán por título “Nenos, nenas e adolescentes nas fronteiras de Europa”.

O vindeiro venres 23 de novembro AGAMME organiza a súa VI Xornada sobre o Maltrato á Infancia e á Adolescencia, que se desenvolverá a partir das 17:00h. no Ateneo Ferrolán.

Nesta ocasión a xornada pretende salientar a dramática situación dos nenos, nenas e adolescentes que están a chegar ás fronteiras de Europa fuxindo da guerra, do empobrecemento e a desnutrición extremas dos seus lugares de orixe.

Crianzas desaparecidas dos centros de persoas refuxiadas en territorio comunitario, captadas por redes de trata, centros de menores non acompañados-as saturados, adolescentes vivindo na rúa en grandes ciudades europeas, nenos e nenas de curta idade que tentan suicidarse en centros de refuxiados. Os centos de menores de idade que perden a vida nas rotas terrestres e marítimas.  Este é o escenario do que parte esta VI Xornada, que ten por título “Nenos, nenas e adolescentes nas fronteiras de Europa. Unha revisión dende a perspectiva de dereitos de infancia”.

O primeiro relatorio correrá a cargo de Xabier Ron, membro do Foro Galego de Inmigración dende a súa fundación, docente, activista e militante de Esquerda Unida.

A continuación intervirá Ana Miranda, deputada no parlamento Europeo polo BNG, membro da Comisión de Inmigración, embarcada no buque Open Arms durante a crise do Aquarius.

Finalizará a quenda de intervencións José Palazón, Presidente da Asociación Prodein, que leva décadas denunciando a situación dos nenos, nenas e adolescentes non acompañados-as en Ceuta e Melilla e as condicións nas que se atopan os centros de menores destas ciudades.

Para finalizar o evento abrirase un coloquio.

 

Esperamos a vosa asistencia e pedimos colaboración na difusión.

 

 

A pañoletada verde non fixo máis que empezar

A pañoletada verde non fixo máis que empezar

Segundo a Organización Mundial da Saúde, nun informe de 2017 sobre a interrupción voluntaria do embarazo no mundo, “as leis máis restrictivas non reducen os abortos, senón que os aumentan e converten en clandestinos e inseguros”. O 45% dos abortos poñen en perigo a saúde da embarazada, sendo a pobreza e a vulnerabilidade social indicadores deste risco.

Un estudo de UNICEF sacaba á luz en 2015 estas cifras: No 16% dos embarazos en Arxentina a nai é unha adolescente e 3000 destas nais teñen entre 10 e 13 anos, o cal se traduce en que cada tres horas unha nena desta idade da a luz un bebé. Trátase de nenas que sofren abuso sexual, na maioría das ocasións non escolarizadas e que acceden ao sistema de saúde durante o parto.

Un número importante dos bebés de nais nenas nacen con problemas de desenvolvemento.

Os datos de diversos estudos de prevalencia do abuso sexual na infancia en diversos puntos do planeta son concluíntes: unha de cada catro nenas sofre violencia sexual, ademais ao menos o 80% é vitimizada por parte de familiares, nunha porcentaxe moi elevada o pai ou o padrastro.

A análise destes datos é clara: existe unha porcentaxe alarmante de partos en nenas menores de 14 anos no mundo, que se agudiza en estados nos que non se invirte en protección da infancia, en educación e onde se penaliza o aborto. Existe un componente económico moi relevante: son as nenas pobres as que se ven abocadas ao aborto inseguro ou a un parto que á súa idade implica un risco para a súa saúde e unha barreira para o seu desenvolvemento físico, educativo e emocional. Son nenas que sofren abuso sexual no máis completo silencio, que non teñen ningún servizo público a onde acudir para pedir axuda e que son estigmatizadas socialmente por su estado.

Arxentina decidiu onte ignorar a estas nenas, xunto cos miles de mulleres que esixen ter dereito de decisión sobre os seus corpos e as súas vidas. Nas imaxes de onte víase a profunda decepción desas mulleres que levan meses reclamando publicamente ese dereito, que formaron unha verdadeira marea de pañoletas verdes. Dende AGAMME lanzamos un saúdo ás compañeiras arxentinas e un agradecemento polo exemplo ao mundo de que o movemento contra o patriarcado segue forte e traspasa fronteiras. A pañoletada verde non fixo máis que empezar. Seguimos adiante.

 

———–

 

La pañoletada verde no ha hecho más que empezar

Según la Organización Mundial de la Salud, en un informe de 2017 sobre la interrupción voluntaria del embarazo no mundo, “las leyes más restrictivas no reducen los abortos, sino que los aumentan y convierten en clandestinos e inseguros”. El 45% de los abortos ponen en peligro la salud de la embarazada, siendo la pobreza y la vulnerabilidad social indicadores de este riesgo.

Un estudio de UNICEF sacaba a la luz en 2015 estas cifras: En el 16% de los embarazos en Argentina la madre es una adolescente y más de  3000 de estas madres tienen entre 10 y 13 años, lo cual se traduce en que cada tres horas una niña de esta edad da a luz un bebé. Se trata de niñas que sufren abuso sexual, en l mayoría de las ocasiones no escolarizadas y que acceden al sistema de salud durante el parto.

Un número importante de los bebés de madres niñas nacen con problemas de desarrollo.

Los datos de diversos estudios de prevalencia del abuso sexual en la infancia en diversos puntos del planeta son concluyentes: una de cada cuatro niñas sufre violencia sexual, además al menos el 80% es victimizada por parte de familiares, en un porcentaje muy elevada el padre o el padrastro.

El análisis de estos datos es claro: existe un porcentaje alarmante de partos en niñas menores de 14 anos en el mundo, que se agudiza en estados en los que no se invierte en protección de la infancia, en educación y donde se penaliza el aborto. Existe un componente económico muy relevante: son las niñas pobres las que se ven abocadas al aborto inseguro o a un parto que a su edad implica un riesgo para su salud y una barrera para su desarrollo físico, educativo y emocional. Son niñas que sufren abuso sexual en el más completo silencio, que no tienen ningún servicio público donde acudir para pedir ayuda y que son estigmatizadas socialmente por su estado.

Argentina decidió ayer ignorar a estas niñas, junto a los miles de mujeres que exigen tener derecho de decisión sobre sus cuerpos y sus vidas. En las imágenes de ayer se veía l a profunda decepción de esas mujeres que llevan meses reclamando públicamente ese derecho, que formaron una verdadera marea de pañoletas verdes. Desde AGAMME, entidad de derechos de infancia, lanzamos un saludo a las compañeras argentinas y un agradecimiento por el ejemplo al mundo de que el movimiento contra el patriarcado sigue fuerte y traspasa fronteras. La pañoletada verde no he hecho más que empezar. Seguimos adelante.

AGAMME ante a reunión do executivo con Save the Children e James Rhodes

AGAMME ante a reunion de Pedro Sánchez e a ministra de xustiza, con Save The Children e o pianista James Rhodes. A Lei Integral Contra a Violencia cara á Infancia no horizonte.
A situación de vulnerabilidade das crianzas, garda relación coa febleza e incipiencia do movemento na defensa dos Dereitos da Infancia. Un movemento que ten como reto a dificultade da autoorganización  do propio suxeito do movemento, as crianzas. É por iso que cada vez que unha iniciativa, por pequena que sexa, aparece no camiño como oportunidade para avanzar, non queda outra que parabenizarse.
Este é o caso do efecto que produciu, e mesmo que poda producir, a figura mediatica de James Rhodes, vítima de agresións sexuais continuadas na infancia, redactando unha carta e conseguindo unha entrevista co Presidente do Goberno e a Ministra de Justicia Dolores Delgado, co acompañamento de Save The Children. Unha carta e entrevista que centrou por uns días o interese mediatico nun dos problemas máis agochados da nosa realidade, a violencia contra a Infancia, e o tabú de todos os tabús, o abuso sexual de menores e a resposta institucional ante estes delitos.
AGAMME, ante a posibilidade de que no mes de setembro comece unha iniciativa para a aprobación dunha Lei Integral Contra a Violencia cara á Infancia, quere manifestar:
1º Que a iniciativa debera recoller as propostas de asociacións e profesionais que levamos traballando neste campo, levando adiante iniciativas como a que conseguiu que se abrise unha investigación por parte da Comisión Europea, sobre a praxe xudicial no estado español en relación, entre outras, aos nenos, nenas e adolescentes vítimas de violencia sexual.
2º Que o goberno español debe comprometer enerxía e orzamentos, non só para promover e aprobar a lei, senón para desenvolvela e facela cumprir.
3º Que paralelamente á redacción e aprobación da lei, debe impulsar iniciativas que comecen a paliar os danos que a mala praxe xudicial infrinxe sobre as crianzas vítimas de violencia sexual e as súas familias, maiormente nais, froito da aplicación do SAP, inexistente Síndrome de Alienación Parental; aplicación da terapia da ameaza; falta de formación de funcionariado, operadores xudiciais e resto de profesionais que interveñen no proceso, ou a falta de medios (cámaras Gesell..) Trátase de comezar a aplicar, por exemplo, medidas como as que propón a UNICEF, publicadas no 2013, na “Guía de Boas Prácticas para a abordaxe de crianzas e adolescentes vítimas ou testemuñas de abuso sexual e outros delitos”
Desde AGAMME facemos un chamamento aos movementos sociais, e ás organizacións e redes de profesionais para que podamos converter esta oportunidade que se abre, nunha realidade de avance na defensa dos dereitos das crianzas.
Galiza, 7 de xullo de 2018.